Obóz Aikido aka pocę się

No i jestem na tym obozie dla popaprańców, którzy zamiast raczyć się zimnym piwem w te gorące dni, wolą siedzieć w dusznej sali i wylewać litry potu.

Do Bornego Sulinowa zajechałem wczoraj koło południa by na dzień dobry dowiedzieć się, że po południu czeka mnie pierwszy trening. Zdążyło się w międzyczasie nazjeżdżać ludzi od cholery i sala, która z zewnątrz wydawała mi się całkiem spora wzięła i zrobiła się nagle mocno ciasnawa. Ludzi jest dużo i prawie wszyscy z kolorowymi paskami. Tych nieopierzonych dzięciołów z białymi paskami aka manekinów do bicia jest maławo i czuję się przez to średnio pewnie. Jednak jakiś szacun dla umiejętności starszyzny mieć trzeba a widząc, co senseje wyprawiają, można wpaść w kompleksy solidne. Lata pracy przede mną, by tak się po macie poruszać i tak oszczędnie gospodarować energią. No nic, te latka trzeba odbębnić a dalej pewnie będzie lepiej.

Dzień wyznaczają mi tu godziny treningów. Ranek, południe, popołudnie i zajęcia wieczorne. Jest co robić a ja mam nadzieję, że jakoś kondycyjnie to zniosę i dojadę do domu w jednym kawałku. Brzmi to może nieco strasznie ale tak źle nie jest – techniki jak na razie są jakoś wykonalne a i czas trwania treningów nie dobija. Mamy fajne zajęcia robione często i gęsto. Się mnie to podoba jak cholera! Jest jednak jeden problem – po każdym treningu majty są do prania a że lecą trzy-cztery pary dziennie, wizja znienawidzonego przeze mnie prania zbliża się wielkimi krokami.

Anyway, jest tu jak na razie fajowo. Jeziorko pod bokiem, żarełko znośne, ludzie fajni… Czas nieco fotek popstrykać i podesłać do wglądu bo jednak ponad setka ćwiczących na macie jednocześnie osób robi niezłe wrażenie. No i samo Borne Sukinowo jest całkiem sympatycznym miasteczkiem.