Poniedziałek, trzecia rano…

Właśnie wlazłem do mieszkania. Jestem nabuzowany kawą i redbulami po podróży i najpewniej przez najbliższą godzinę i tak oka nie zmrużę. Równie więc dobrze mogę szybki wpis popełnić.

Co się zdążyło wydarzyć w ciągu ostatnich dwudziestu jeden godzin?

Sporo. Babcia Wula zdążyła wraz z Dorophą kupić stolik do kuchni, w międzyczasie Majka zdążyła mieć gorączkę i ogólnie coś mi mówiło, że wyjazd do Jeleniej Góry (jechałem sam w takiej sytuacji – muszę trochę papierków na miejscu załatwić i to osobiście) nie jest najlepszym pomysłem. Nie było. Dojechaliśmy z babcią koło ósmej wieczorkiem do Jeleniej Góry. Zdążyłem już się rozpakować i podłączyć konsolkę (a co, najważniejsze rzeczy najpierw), zdążyłem już nawet pograć nieco gdy nagle telefon. Doropha. W panice. Majka rozpalona do białości, leki nie działają, żona przerażona. Ja walę głową w mur, że przeczucia się nie słuchałem i jak ten jełop pojechałem. Doropha dostała wytyczne: pogotowie, telefonować, wykonywać zalecenia, ja się w samochód ładuję i rano Majkę pod pachę bierzemy i lądujemy u naszej pani doktór. Tym sposobem zawitałem dziś w Jeleniej Górze i jakieś dwie godziny później ją pożegnałem.

Plan wykonany. Jest trzecia nad ranem, Doropha wstanie pewnie koło piątej a ja zwyczajowo koło szóstej. Wsiadamy w samochód i jazdaaa po doktorach, aptekach i czym tam jeszcze.

Urlop? Wypoczynek? Po co to komu? Córka już zadba o zajęcie wolnego czasu. Ja wiem, że to nie jej wina ale coś Wam powiem – to jest do dupy i niesprawiedliwe. Miałem sporo planów co do tych kilku wolnych dni. Będzie jak zwykle :/

Do dupy.