Kilka fotek z urlopu – część 1

Nareszcie nieco czasu się znalazło na obrobienie kilku fotek, wrzucenie ich do PicasaWeb, wcześniejsze obrobienie, dorzucenie kilku głupich podpisów i modły, by żona nie zabiła a jej siostra nie poprawiła aktu morderstwa aktem nawlekania na pal :). Nie wiem jak Wasze ale moje bliskie niewiasty i niewiasty nieco mi dalsze strasznie są na swoim punkcie uczulone i wrzucenie jakiejkolwiek fotki musi być poprzedzone długimi konsultacjami, uzgodnieniami i pertraktacjami. Osiągnięty konsensus zazwyczaj oznacza „nie” na upublicznienie czegokolwiek bez wcześniejszego odpalenia Photoshopa i korekcji wszelkich możliwych wad z wybieleniem białek oczu włącznie.

Nie byłbym sobą, gdybym na to nie kiwał dużym palcem u nogi i wrzucam samo mięso i surówkę :)

Na początek pierwszy nasz dzionek w Krośnie. Kilka raptem fotek ale z kronikarskiego obowiązku… Obejrzeliśmy sobie powstający domek rodziny siory Dorophy w Krościenku Wyżnem. Domek zapowiada się ładnie. Poza tym odpoczywaliśmy po trudach podróży.

Obejrzyj zdjęcia

Następnego dnia wybraliśmy się do Sanoka. Sanok to nieduże ale urocze miasto gdzieś na wschodzie naszego kraju, w którym zachwycił nas ichni rynek i wszędobylski spokój. Nawet w knajpie obowiązywała sanocka odmiana maniany – na obsługę czekaliśmy długo ale i nie przeszkadzało nam to zbytnio bo dzięki temu mogliśmy napawać się nicnieróbstwem. Potuptaliśmy nieco po mieście, skoczyliśmy do ichniego Zamku Królewskiego, gdzie wystawia się prace tragicznie zmarłego Zdzisława Beksińskiego. I dla tej ekspozycji (ma być powiększana jako że po śmierci wszystkie prace Beksińskiego trafiły do muzeum zamkowego) warto kochani moi skoczyć do Sanoka. Reprodukcje w albumach nijak się mają do klimatu oryginałów widzianych w odpowiedniej skali i świetle. Doropha wyszła wstrząśnięta, ja nie wchodziłem nie chcąc zostawiać dzieciaków samych a do środka po prostu dziewczynki bały się wejść. Sugestywny mrok bijący z płócien je przestraszył i wcale ale to wcale się temu nie dziwię. Mocna rzecz, na którą trzeba być przygotowanym i nie wchodzić „z ulicy”. Koniecznie!

Wracając zaliczyliśmy jakieś „cośtam” Zdrój, w którym dotuczyliśmy się lodami i podreptali jeszcze kilka setek metrów. Ładnie, uzdrowiskowo, z koncertem na kwartet smyczkowy i nudno jak jasna cholera. Po kilkugodzinnym niebycie wróciliśmy do Krosna. Następnego dnia mieliśmy zaplanowany wypad nad Solinę ale o tym może następnym razem. Póki co załączam jako dowód materiał zdjęciowy a nieco niżej także i materiał filmowy.

Obejrzyj zdjęcia